Dit is een signal tracer of doorfluiter. Het schema staat in de electron van maart 1946.
Ik had deze buizen liggen en vond het een heel doordacht ding. Het ziet namelijk zelf of je een HF of LF signaal aanbied en versterkt of demoduleert en versterkt het. Het resultaat hoor je door de luidspeaker. Echter een oscillator hoor je niet dus daar hebben ze ook wat op bedacht. Er zit ook een magisch oog in de schakeling welke door het gelijkgerichte HF signaal open gaat. Zo zie je dus of de oscillator werkt. Verder erg nuttig om snel een radio te testen. Je begint bij de antenne en zo volg je het signaal door de ontvanger heen. Hoor je precies waar die brom begint of waar er geen signaal meer is. Ze waren zo gek nog niet in 1946.
Het oog zit achter het glaasje van het kastje wat zijn leven begon als chinees ontvangertje. Dit kocht ik voor 9,95 bij blokker omdat het een leuk kastje was. Het werd nog leuker bij ontmanteling. De mooie generfde kast bleek mdf met een soort houtnerfverf/coating te zijn. Het ding voelde best massief aan. Ook dat had een reden. Het mooie aluminium frontje met aluminium knoppen bleek heel kunstig plastic te zijn. Dat was echt niet te zien. Dat het toch een redelijk gewicht had werd veroorzaakt door een raadselachtig zwart doosje wat tegen de achterwand geschroefd zat. Na verwijdering bleek dat te zijn gevuld met betonĀ Je ziet het links op de foto ernaast.
De proefversie deed het in een keer. De definitieve niet. Enorme last van brom en motorboten. De oplossing bleek het omdraaien van de aansluitingen van de audiotrafo. Het magisch oog is een beetje op maar je ziet het nog net.
Hieronder staat het originele artikel met schema: